رفتاری که برازنده بازنده بزرگ ایران در جام جهانی نبود ، تصویر بازیکن نجیب مخدوش شد - وبلاگ آوا

به گزارش وبلاگ آوا، علیرضا جهانبخش پیش از جام جهانی یکی از ستاره های تیم اسکوچیچ در بازی های مقدماتی بود.

به گزارش وبلاگ آوا طبیعتا وقتی تیمی به هدفش نمی رسد و از مرحله گروهی جام دنیای حذف می گردد، بازیکنان و مربیان آن زیر فشار قرار می گیرند. این داستان تقریبا همه جای دنیا وجود دارد. دوره قبلی جام دنیای با اینکه کره جنوبی دست به کار بزرگی زد و با 2گل آلمان را شکست داد، کاروان این تیم به جرم عدم صعود از مرحله گروهی در فرودگاه سئول با پرتاب تخم مرغ مورد استقبال قرار گرفتند. همین سال جاری هم عربستان با وجود پیروزی بر آرژانتین و ارائه برترین نمایش های فنی، به واسطه ناکامی در صعود، زیر تیغ منتقدان داخلی رفت؛ تا جایی که حتی شایعه اخراج هروه رنار به گوش رسید. بنابراین انتقاد از بازیکنان و مربیان ایران هم که در سومین جام دنیای پیاپی پیروز به صعود نشدند بسیار طبیعی است. گذشته از کارلوس کی روش و نیز بعضی ستاره های دانه درشت تیم که این روزها زیاد به آنها پرداخته شده، شاید بتوان از علیرضا دنیابخش به عنوان یکی از بزرگ ترین بازندگان جام بیست ودوم یاد کرد. این مسئله از جهات مختلف، ازجمله فنی و رفتاری قابل تامل است.

فنی؛ ادامه نزول

بیایید مرور کنیم ببینیم از جام دنیای قبلی تا این جام دنیای چه بر سر علیرضا دنیابخش آمد. او مدت های بسیار طولانی به شکلی عذاب آور روی نیمکت ذخیره های برنتفورد نشست. با وجود توصیه موکد منتقدان برای ترک این باشگاه، دنیابخش برای 3سال تمام این داستان را طول داد. او تأکید می کرد که: مبارزه می کنم و حقم را می گیرم، اما حقیقت تلخ آن است که از نظر فنی واقعا در سطح آن رقابت نبود. کسی که در برایتون به علی دنیا اعتماد نمی کرد، گراهام پاتری بود که کلی از سوی طرفداران ایرانی مورد انتقاد قرار می گرفت، اما بعدا تیم فوق العاده ای ساخت، شایستگی هایش را به اثبات رساند و حالا سرمربی چلسی است. نهایتا دنیابخش با کلی تأخیر مجاب شد انگلستان را به مقصد هلند ترک کند؛ جایی که در آن اوج گرفته بود.

با این حال حضور او در فاینورد هم چیز زیادی را عوض نکرد و پس از سپری کردن یک سیر نزولی، دنیابخش به یک نیمکت نشین محض تبدیل شد. امید می رفت او یک جام دنیای خوب داشته باشد که به ارتقای جایگاهش یاری کند، اما اینطور نشد. علی دنیا در بازی اول فیکس بود و البته در رقم خوردن سنگین ترین شکست ایران در ادوار جام دنیای سهیم شد. دنیابخش در این بازی یک کارت زرد گرفت و یک موقعیت خوب را هم خراب کرد. او در دیدار با ولز نیمکت نشین شد و در دقایق کوتاهی که به میدان رفت با دریافت یک کارت زرد دیگر محروم شد. غیبت در دیدار سوم در برابر آمریکا، حتی فرصت خداحافظی با جام را به دنیابخش نداد تا این تورنمنت هیچ یاریی به او نکرده باشد؛ بازیکنی که حالا گفته می گردد شاید به لیگ یونان ترانسفر گردد.

رفتاری؛ سهیم در تغییر کادرفنی

فارغ از اینکه اساسا تغییرات اتفاق افتاده در کادرفنی تیم ملی پیش از جام دنیای درست بود یا نه، نکته اینجاست که علیرضا دنیابخش به عنوان یکی از بازیکنان اثرگذار در وقوع این تحولات شناخته شد. به هر حال استاندارد نیست که بازیکن بخواهد در خصوص سرمربی نظر بدهد، دنیابخش اما در کنار طارمی به عنوان یکی از 2مخالف اصلی دراگان اسکوچیچ و حامی کی روش شناخته شد. پروژه دخالت آنها در این تغییرات تا جایی پیش رفت که گویا حتی با مقامات دولتی هم دیدار کردند. امروز که آن دگرگونی نتایج مثبتی نداشته، طبیعتا انتقاد کردن آسان است، اما حتی درصورت پیروزیت تیم ملی هم برازنده و حرفه ای نبود که بازیکن از حدود اختیاراتش خارج گردد. عجیب اینکه برترین روزهای فوتبال ملی دنیابخش در تیم اسکوچیچ رقم خورد، اما او دنبال مربی دیگری بود. با همه انتقادهای فنی، علی دنیا همواره برای تندروترین مخالفانش هم به عنوان یک فوتبالیست نجیب شناخته می شد، اما شاید این تصویر حالا تا حدودی مخدوش شده باشد. بعد از جام دنیای بدی که هیچ چیز برای او نداشت.