آیا مواد مغذی به وسیله پوست جذب می شوند؟ - وبلاگ آوا

به گزارش وبلاگ آوا، خبرنگاران: وقتی به رساندن مواد مغذی به بدن مان می اندیشیم معمولا به خوردن آن ها به صورت قرص و پودر و شربت و یا به صورت غذا فکر می کنیم. دلیلش هم این است که تصور می کنیم جذب مواد مغذی یعنی اینکه این مواد باید به وسیله سیستم گوارش جذب شده و وارد خون مان شوند. اما شرکت های زیادی سعی دارند طرز فکر ما را در خصوص مکمل های غذایی و جذب آن ها توسط بدن تغییر دهند. به راستی چرا به جای اینکه قرص و شربت و ... را بخوریم و نگران این باشیم که خوب جذب بدن مان می شوند یا نه، دست از سر سیستم گوارش مان برنمی داریم و آن ها را مستقیما به پوست مان نمی زنیم؟

نیکوتین، استروژن، تستوسترون و بعضی از دارو های ضد درد همگی می توانند به وسیله ژل ها و کرم ها و چسب ها پوستی به بدن مان انتقال داده شوند. چرا ویتامین ها و مواد معدنی را اینگونه وارد بدن مان نکنیم؟

فرایند گوارش

مواد مغذی که بدن ما به آن ها احتیاج دارد به دو شکل اصلی وجود دارند: درشت مغذی ها و ریزمغذی ها. درشت مغذی ها 5 نوع هستند: کربوهیدرات ها، پروتئین ها، چربی ها و کلسترول، فیبر و آب.

ریز مغذی ها نیز دو نوع اند: ویتامین ها و املاح. درشت مغذی ها نقش سوخت را در بدن ما دارند و به همین دلیل است که ما باید مقدار مشخصی پروتئین و کربوهیدرات مصرف کنیم تا سطح انرژی مان در حد ایده آلی حفظ گردد. ریزمغذی ها نیز عواملی هستند که یاری می نمایند انرژی موجود در درشت مغذی ها آزاد گردد.

اما هیچکدام از این درشت مغذی ها و ریز مغذی ها اگر جذب بدن نشوند یاریی به ما نخواهند کرد؛ و اینجاست که نقش سیستم گوارش اهمیت حیاتی پیدا می نماید. وقتی شما یک ساندویچ می خورید فقط آن را وارد معده تان می کنید و اگر سیستم گوارش تان نتواند آن را تجزیه و جذب کند، خاصیتی نخواهد داشت.

این فرایند جذب است که اجازه می دهد بدن از مواد مغذی موجود در غذا ها به عنوان سوخت استفاده کند. این طور فکر کنید: وقتی شما به اتومبیل تان بنزین می زنید، این بنزین در باک می ماند. اگر شما هرگز موتور اتومبیل را روشن نکنید و اجازه ندهید فرایند سوختن بنزین صورت بگیرد، این بنزین همان طور در باک خواهد ماند. وقتی بدن شما غذا را هضم می نماید، مواد مغذی اش را جذب نموده و از آن ها به عنوان سوخت یا انرژی استفاده می نماید.

اهمیت ویتامین ها برای بدن

آیا می دانستید که بدن شما تقریبا به 30 ویتامین و مواد معدنی و عناصر غذایی احتیاج دارد، اما خودش نمی تواند آن ها را بسازد؟ به همین علت احتیاج داریم که غذا های خوبی بخوریم و ویتامین ها و املاح را به وسیله مواد غذایی و مکمل ها به بدن برسانیم. تمام این مواد مغذی به التیام و بازسازی بدن، پشتیبانی از سیستم ایمنی و محافظت از استخوان ها و عضلات یاری می نمایند.

آیا چسب های مواد مغذی در آینده ای نزدیک در دسترس مان خواهند بود؟

ارتش آمریکا پروژه ای دارد که طی آن میخواهد چسب های پوستی بسازد که در شرایط سخت جنگ و بحران، مواد مغذی و سایر ترکیبات به وسیله آن به سرباز ها برسند. یعنی زمانی که مصرف مواد غذایی کافی سخت و ناممکن است بتوان از این چسب ها برای تامین مواد مغذی مورد احتیاج بدن استفاده کرد. دانشمندانی که روی این پروژه کار می نمایند انتظار ندارند زودتر از ده سال دیگر بتوانند چنین ایده ای را به مرحله تست و آزمایش برسانند.

اما شما مجبور نیستید منتظر این دانشمندان کُندکار بمانید! شرکت هایی وجود دارند که در حال حاضر نیز پول شما را می گیرند تا ژل ها و کرم ها و سرُم ها و چسب های حاوی منیزیم، ویتامین D، CoQ10 و انواع عصاره های گیاهی و مواد مغذی را که ادعا می نمایند کمبود های بدن تان را جبران می نمایند، انرژی تان را افزایش می دهند و یاری تان می نمایند وزن کم کنید و لاغر شوید در اختیارتان قرار دهند. اما آیا واقعا این مواد در نهایت وارد جریان خون تان می شوند و آن ها را جذب می کنید؟

پوست شما از آنچه فکر می کنید سخت تر است

پوست در واقع جوری طراحی شده که سدی محکم و غیرقابل نفوذ باشد که البته نعمت عظیمی است. تصور کنید هر چیزی که آن را لمس می کردید وارد جریان خون تان می شد!

شرکت های سازنده کرم ها و لوسیون های آرایشی و مراقبت از پوست ادعا می نمایند که محصولات آن ها دارای فرمولاسیون های بسیار غنی شده ای است و هر چند این مواد مغذی ممکن است (یا ممکن نیست!) تاثیرات ظاهری و آرایشی بر سطح پوست تان داشته باشند، اما میزان مواد مغذی که می توانند از لایه سخت و نفوذ ناپذیر پوست عبور نمایند بسیار اندک است.

دقیقا به همین دلیل است که ما می توانیم تمام روز های تابستان صورت مان را غرق ضد آفتابِ سرشار از مواد معدنی کنیم بدون اینکه مثلا دچار اوردوز زینک در بدن مان شویم! مطالعات نشان داده اند مصرف ضد آفتاب های حاوی زینک، تاثیر بسیار کم و ناچیزی بر مقدار زینک موجود در خون مان دارد.

یک عنصر یا ترکیب برای اینکه بتواند از پوست تان عبور نموده و وارد خون تان بگردد باید دست کم دو ویژگی داشته باشد: یا باید لیپوفیلیک باشد و یا محلول در چربی. در ضمن این عنصر باید بسیار بسیار ریز باشد. خیلی از ترکیبات موجود در محصولات تجاری و بازاری هیچ کدام از این خصوصیات را ندارند.

البته راه هایی وجود دارد که بتوان این محدودیت ها را کنار زد. شما می توانید یک مولکول عظیم را به ذرات نانو تبدیل کنید یا آن را در ماده ای وارد نمایید که راحت تر می تواند از لایه لیپید پوست تان عبور کند. شما می توانید از سوزن های بسیار ریز برای ایجاد منافذی بسیار کوچک در پوست تان یاری بگیرید که اجازه می دهند ماده مورد نظر وارد بافت های عمیق تر پوست تان گردد. همچنین می توانید از مواد شیمیایی برای تغییر سطح پوست تان استفاده نموده و منافذ پوست تان را از این طریق بیشتر و بازتر کند. حتی می توانید از محرک الکتریکی برای باز کردن منافذ پوست تان یا از تکنیکی به نام میکرودیالیز بهره ببرید.

همه این ها تکنیک هایی هستند که در حال حاضر به کار می فرایند یا توسط کمپانی های دارویی و نظامی ارائه شده اند. البته بعضی از محصولات به صورت چسب های پوستی ارائه شده اند که ادعا می نمایند قابلیت وارد کردن مواد مغذی به پوست و خون را دارند، اما این محصولات از جهت بی خطر بودن و موثر بودن تست نشده اند و مورد تائید نمی باشند.

مثلا ما هنوز مطمئن نیستیم انواع چسب های عصاره چای سبز که در بازار ِ کاهش وزن و لاغری رواج دارند واقعا در نهایت وارد جریان خون می شوند یا نه. البته باز هم می گوییم که اگر وارد خون هم بشوند آنقدر کم است که منجر به کاهش وزن نخواهد شد.

منبع: quickanddirtytips