آیا باید نگران دوربین 200 مگاپیکسلی گوشی های موبایل باشیم؟ - وبلاگ آوا

به گزارش وبلاگ آوا، هنوز برخی کاربران با دوربین های 108 مگاپیکسلی کنار نیامده اند ولی حالا باید خود را برای مواجهه با فراگیری دوربین 200 مگاپیکسلی آماده کنیم. ماه ها قبل سامسونگ از چنین سنسوری رونمایی کرد و به تازگی شرکت Omnivision هم چنین سنسوری را توسعه داده است. با توجه به اینکه احتمالا گلکسی S23 اولترا از دوربین 200 مگاپیکسلی استفاده می کند، خیلی زودتر از حد انتظار شاهد فراگیری چنین دوربین هایی خواهیم بود. اما آیا باید این ترند را بپذیریم یا اینکه نگران چنین روندی باشیم؟ در ادامه به این موضوع می پردازیم.

چرا باید دوربین 200 مگاپیکسلی را بپذیریم؟

اول از همه بهتر است به نکات مثبت قضیه اشاره کنیم. سنسور 200 مگاپیکسلی یعنی حجم عظیمی از اطلاعات را می تواند ثبت کند و شرکت های Omnivision و سامسونگ بارها تاکید کرده اند که چنین چیزی منجر به افزایش رزولوشن و مجذوب کنندهیت عکس ها و ویدیو ها می شود. با این حال، واقعیت این است که برای ویدیو های 8K به سنسور 33 مگاپیکسلی نیاز داریم و از سوی دیگر با وجود تبلیغات گسترده، عکس های 200 مگاپیکسلی هم شفافیت و کیفیت عجیب و غریبی نخواهند داشت.

بنابراین رزولوشن مهم ترین نکته قوت این سنسور ها محسوب نمی شود. از طرف دیگر، باید به قابلیت های آن ها نگاهی بیندازیم. به عنوان مثال، قابلیت ترکیب پیکسل ها یکی از ویژگی های مهم چنین سنسور هایی به شمار میرود. Omnivision و سامسونگ هر دو برای سنسور های 200 مگاپیکسلی خود قابلیت ترکیب 4 و 16 پیکسل مجاور را ارائه می دهند. همانطور که احتمالا می دانید، با این فناوری میزان پیکسل ها به طور مجازی افزایش پیدا می کند. اگرچه توانایی جذب نور این پیکسل ها به میزان پیکسل هایی که در واقعیت چنین میزان ای دارند نیست، اما در هر صورت نمی توانیم بهبود کیفیت عکس و فیلمبرداری در محیط های کم نور با بهره گیری از این روش را کتمان کنیم. همچنین این سنسورهای تازه در زمینه فوکوس اتوماتیک هم حرف زیادی برای گفتن دارند.

رزولوشن های بالاتر همچنین به پهنای باند بالاتر برای انتقال داده ها به تراشه گوشی نیاز دارند و می توان از این پهنای باند برای خروجی گرفتن رزولوشن کمتر با نرخ فریم بالاتر استفاده کرد. به عنوان مثال، سنسور OVB0A شرکت Omnivision می تواند 200 مگاپیکسل با سرعت 8 فریم در ثانیه، 50 مگاپیکسل با سرعت 30 فریم در ثانیه، یا 12.5 مگاپیکسل با سرعت 120 فریم بر ثانیه را با کمک ترکیب پیکسل ها تحویل دهد. این یعنی بدون نیاز به بهره گیری از نرم افزارهای خاص، سنسور موردنظر قادر به ارائه خروجی 8K با سرعت 30 فریم در ثانیه و 4K با سرعت 120 فریم در ثانیه است. همچنین عکاسی پشت سر هم با رزولوشن مناسب هم امکان پذیر می شود.

در زمینه HDR، فریم ریت و میزان داده دریافتی اهمیت بسیار زیادی دارند. به عنوان مثال سنسور Omnivision می تواند ویدیو های 4K مبتنی بر 60 فریم در ثانیه را با دو نوردهی مختلف قرار گرفته روی هم ارائه کند تا ویدیو های HDR مجذوب کننده تری ضبط شود. البته باید خاطرنشان کنیم این مسائل از طریق سنسورهای سریع تر مبتنی بر رزولوشن پایین تر هم برطرف می شوند.

چرا باید نگران دوربین 200 مگاپیکسلی باشیم؟

مانند تمام تکنولوژی ها، در کنار مزایا تعدادی عیب و مشکل هم وجود دارد. مهم ترین مشکل دوربین های 200 مگاپیکسلی مربوط به میزان کوچک پیکسل های موجود در سنسور آن ها است. برای یادآوری باید بگوییم که هرچقدر سنسور کوچک تر باشد، نویز تصاویر بیشتر می شود و گستره دینامیکی هم کاهش پیدا می کند.

اگرچه فناوری ترکیب پیکسل ها تا حدی این مشکل را برطرف می کنند، اما همچنان برخی دیواره های سلولی بین پیکسل ها بخشی از نور را مسدود می کنند. به زبان ساده، پیکسلی که بدون استفاده از الگوریتم های نرم افزاری 2.24 میکرومتر میزان دارد، نسبت به پیکسلی که با فناوری ترکیب پیکسل ها چنین میزان ای دارد، می تواند نور بیشتری جذب کند. از سوی دیگر، باید به اهمیت لنزها اشاره کنیم. لنزهای استفاده شده برای دوربین 200 مگاپیکسلی باید طوری مورد استفاده قرار بگیرند تا از تمامی رزولوشن ارائه شده از طریق سنسور های 200 مگاپیکسلی استفاده کنند.

به همین علت با وجود اینکه تمام شرکت ها خواستار بهبود کیفیت ویدیو در محیط های کم نور هستند، چنین روندی در تضاد با این خواسته-به خصوص برای رزولوشن 4K و 8K-است. یکی از ویژگی های مهم سنسور دوربین، میزان آن است. باید خاطرنشان کنیم سنسور های 200 مگاپیکسلی نسبت به سنسور های غول پیکر فعلی که مورد استفاده قرار می گیرند، میزان بزرگ تری ندارند. در حال حاضر برخی گوشی ها از سنسور دوربین 1 اینچی یا در میزان ای در همین حدود استفاده می کنند که برای گوشی های هوشمند، میزان بسیار بزرگی محسوب می شود. بنابراین صرف استفاده از رزولوشن بیشتر، بسکمک از مسائل و چالش ها را برطرف نمی کند.

در زمینه دوربین گوشی فناوری های مجذوب کنندهی در دست توسعه واقع شده است که می توانند مسائل مهمی را برطرف کنند. به عنوان مثال می توانیم به بهره گیری سونی اکسپریا 1 مارک 4 از دوربین پریسکوپی مبتنی بر فاصله کانونی متغیر اشاره کنیم. به لطف این مشخصه، یک سنسور و یک لنز می توانند انعطاف پذیری بیشتری ارائه دهند. شرکت هایی مانند گوگل و اوپو هم بودجه زیادی را برای توسعه چیپ های پردازش تصویر اختصاصی کنار گذاشته اند تا دوربین موجود در گوشی های آن ها، از نظر پردازش تصویر حرف بیشتری برای گفتن داشته باشد. همچنین باید به پیشرفت در حوزه الگوریتم های پردازش تصویر هم اشاره کنیم که روز به روز هوشمندتر می شوند.

در نهایت چه دوست داشته باشیم یا نه، در آینده نزدیک تعداد گوشی های مبتنی بر دوربین 200 مگاپیکسلی به طور قابل توجهی افزایش پیدا می کند. با توجه به شواهد موجود، به نظر می رسد این سنسور ها عمدتا برای ایجاد سروصدا و تبلیغات مورد استفاده قرار می گیرند و قرار نیست کیفیت عکس ها و ویدیو ها را به طور معنادار و محسوسی ارتقا بدهند. در این بین، ما همچنان چشم انتظار دیگر پیشرفت و بهبود ها در حوزه عکاسی موبایل هستیم.

منبع: Android Authority